حقیقت آرزوها!؟

  سلام

نخست: هوا بس ناجوانمردانه سرد است امروز یکشنبه 11فروردین92

بـعد: احتمالا شما هم این داستان حاضرجوابی برنارد شاو رو شنیدید و شاید این گفت و گوی بین دو سردار جنگ را

 – سربازان شما برای ثروت می جنگند و ما برای شرف می جنگیم

 _ درسته . هرکس برای چیزی که نداره می جنگه

...

نوشته بودم در گیر این جمله هستم " ما با قرارهایمان زندگی می کنیم " 

تقریبا از پس قرار هایی که با دیگران داشته ام برآمده ام جز چند مورد که زیر قول زدنم منفعت بیشتری برای هردوطرفمان! داشت.

ولی هنوز از پس قول و قرارهایی که با خودم گذاشته ام و می گذارم بر نمی آیم و همچنان بطور مسالمت آمیز درجوارهم زندگی می کنیم!؟

.

 با اینکه تصور می کنم از زندگی راضی هستم ولـــــی؛ هنوز نمی‌دانم چـــرا نداشته‌هایم را بیشتر از داشته‌هایم دوست می‌دارم ...

آخـــر:

نوشته اند؛ ابراهام لینکلن زمانی سعی داشت نکته ای را به اعضای خود گوشزد کند.

او این سوال را با آن ها مطرح ساخت و گفت:  اگر سگی را در نظر بگیرید و اسم "دم" او را پا بگذارید، این سگ دارای چند پا می شود؟

بسیاری از اعضا جواب دادند: پنج پا

در اینجا لینکلن به آن ها گفت:  نه، سگ هنوز چهار پا دارد. اینکه دم را، پا صدا بزنید آن را تبدیل به پا نمی کند.

و

نتیجه اخلاقی: امیدوار بودن و آرزو کردن یک حقیقت، لزوما از آن یک حقیقت نمی سازد!